Kiedy mówimy o suchej skórze?
Skóra jest uważana za suchą, gdy zawartość wody spada poniżej 10%, co prowadzi do utraty ciągłości naskórka. Zaburzenia w nawilżeniu skóry wynikają między innymi z wewnętrznego procesu starzenia, ale także z warunków środowiskowych, takich jak niska wilgotność powietrza, suchy i zimny wiatr, suche upały, centralne ogrzewanie oraz klimatyzacja. Kseroza może być również spowodowana opalaniem się i ekspozycją na promieniowanie UV, a także używaniem niektórych produktów higienicznych i kosmetycznych. Osoby starsze często doświadczają suchości skóry, która może powodować świąd, ogólny dyskomfort oraz stres psychiczny.
Skóra sucha - najczęstsze objawy
Poza nieestetycznym wyglądem (szorstkość i pękanie naskórka, drobnootrębiaste złuszczanie), suchość skóry może też wyzwalać świąd, uczucie ściągnięcia i pieczenia. Sucha skóra staje się bardziej podatna na niekorzystne działanie czynników fizycznych (temperatura, wiatr, promieniowanie UV, mikrourazy), chemicznych (woda, detergenty) czy też biologicznych (drobnoustroje). Suchości skóry niejednokrotnie towarzyszy zmniejszona tolerancja na powszechnie występujące czynniki, określany jako nadwrażliwość. Równie istotny jest kontakt skóry z substancjami drażniącymi, toksycznymi lub alergizującymi.
Ocenia się, że problem suchej skóry występuje u ok. 15-20% populacji kaukaskiej i tylko w części przypadków związany jest ze schorzeniami dermatologicznymi (m.in. łuszczycą, atopowym zapaleniem skóry, rybią łuską czy kontaktowym zapaleniem skóry). Spośród chorób ogólnoustrojowych, w przebiegu których występuje problem suchości skóry, wymienia się niedoczynność tarczycy i inne endokrynopatie, przewlekłą niewydolność nerek oraz stwardnienie rozsiane. Suchość skóry jest także stanem nierozerwalnie związanym z fizjologicznymi procesami starzenia.